Vrouw & chronisch ziek

Als je door het nieuws getroffen wordt dat je aan een chronische- of ongeneeslijke ziekte lijdt of wordt geconfronteerd met een blijvende beperking zakt de grond onder je voeten vandaan. Duizenden vragen spoken door je hoofd, je bent van slag, lamgeslagen, emotioneel en angstig voor wat de toekomst gaat brengen. Misschien moet je keuzes maken i.v.m. behandelingen of kies je ervoor om juist geen behandelingen te ondergaan. Een verwarrende periode waarin je moet kijken hoe je verder kan en wil. Dit kan zorgen voor onrust waardoor het maken van keuzes die bij jou passen erg moeilijk is. Ook kan het zijn dat degene die naast je staat iets anders voor ogen heeft dan jijzelf of jullie beleven het verdriet ieder op een andere manier waardoor je je heel erg alleen kunt voelen.                                                                                                                  

Als je al langere tijd ziek bent kunnen gevoelens van eenzaamheid en onbegrip ook de kop op steken. Het lijkt alsof de mensen om je heen jouw situatie "gewoon" zijn gaan vinden en hun leven draait gewoon door. Je kunt het  gevoel krijgen dat je "zeurt" als je het erover wilt hebben, je wilt ook de ander niet tot last zijn. Ook is het niet ongewoon dat je in zo'n ingrijpende periode vriendschappen verliest, omdat mensen er gewoonweg niet mee weten om te gaan. Soms blijkt zelfs dat degene waar je het meeste van houd er niet mee kan omgaan, dat doet pijn.

In mijn praktijk is er tijd en ruimte om samen de gevoelens die hierbij komen kijken een plek te geven. Vervolgens kan er gekeken worden naar de toekomst, hoe wil je die inkleuren en wat is hierin mogelijk. Zoeken naar een nieuwe balans, keuzes maken die bij jou passen, en een stuk acceptatie, leren omgaan met hetgeen je overkomen is en je kracht te hervinden om door te gaan.